Müslümanların hâkim olduğu ülkelere Dârul’İs­lâm, yani İslâm ülkesi, hâkim olmadığı ülke­lere de Dârul’harp, yani düş­man ülkesi adı verilir. Bunların içinde Müslümanlarla barış an­laşması yap­ılmış olanlara Dârul’harp yerine daha çok sulh, eman ve ahit ülkesi denir.

Ebû Ha­nife ile İmam Muhammede göre gayrimüslim­lerin ülke­sinde bulunan bir mümin, o ül­kedeki gayrimüslimler ile; faizli işlemler, bahisleşme, kasko veya isteğe bağlı tüm sigorta ve emeklilik çeşitleri gibi benzeri fasit akitler yapabilir. Ebû Yusuf ise bu görüşte değildir. Çünkü bu meselenin tam tersi olan durumda, yani İslâm ülkesine gir­mesine müsaade etti­ğimiz bir gayrimüslim, İslâm ülkesinde bir mümin ile faizli işlemler ve fasit akitler ya­pamıyorsa, bir Müslüman da onların ülkesinde onlarla bu işlemi yapamaz. Zira her iki işlemin diğerinden bir farkı yoktur.

Maliki, Şafiî ve Hanbelî mezheplerine göre de bunlar her yerde ya­saktır. Fetva ya tercih edilen görüş de cumhur âlimlerin bu görüşüdür, yani Allah’ın haram kıldığı fâiz, kumar ve benzeri kasko gibi fasit akitlerin tamamı herhangi bir mekân ayrımı olmaksızın, her yerde haramdır ve yasaktır.