Vekâletin kuruluşuyla taraflar arasında bir sorumluluk ilişkisi oluşur ve tarafların bundan sonra üstlendikleri sorumlulukları ifa etme yükümlülüğü başlar. Vekâlet akdinde asıl sorumluluk vekilin üstlendiği iş görme sorumluluğudur. Ancak bu hususta vekilin vekalet akti gereği taşıdığı tasarruf yetkisinin sınırlarının, vekâlet akdinin kapsamının tesbiti önem arzeder. Vekile ait yetkinin kapsamı öncelikle müvekkilin akid sırasında açıkladığı iradesinden anlaşılır. Vekâlette vekil her türlü kayda uymak zorundadır. İleri sürülen kayıt vekilin üçüncü kişiyle bir hukukî işlem yapmasıyla ilgiliyse vekil belirtilen kişi veya kişilerden başkasıyla hukukî münasebet kuramaz. Müvekkil vekilin yapacağı işlemi sınırlandırmışsa, bir kayıt getirmişse veya örfen bu kayıtlara riayet edildiği sabit ise vekil bu sınırlar içerisinde hareket etmek zorundadır.

Dolayısıyla bir çok kimselerin zekatlarını vermeye vekil olan kimse, bunlardan aldığı zekat mallarını birbirine karıştırmaksızın fakirlere vermesi gerekir. Onları birbirine karıştırdıktan sonra verirse, kendi adına sadaka vermiş olur ve o zekat mallarını ayrıca ödemesi gerekir. Konuyla ilgili olarak Mevsuatul’Kuveytiyye nin İbni Âbidinden naklettiğine göre; altın ve gümüş paralar; “alışverişlerde olduğu gibi” mehir, nezir ve teslimden önce vekalette taayyün etmez. Emanet, hibe, sadaka (zekat), şirket, mudarebe ve gaspta taayyün eder. Madeni paralar ise taayyün etmez, zira bu ve benzeri olan banknotlar, insanların onları para olarak kullanma yönünde anlaşmaları sebebiyle para olmuşlardır. Bu ibareden anlaşıldığı kadarıyla; altın ve gümüş gibi yaratılıştan para olmayıp devletlerin ve milletlerin para olarak kullandığı nakitler de taayyün yoktur. Bununla birlikte; sadaka verilen, emanet edilen paraları birbiriyle karıştırmadan olduğu gibi ulaştırmak, ihtiyat açısından en uygun olandır, aksini yapmak suistimallere yol açabilir. Doğrusunu Allah bilir.