Ebubekir Sıddîk -radıyallâhu anh-’ın bir kölesi vardı. Bu köle kazancının belli bir kısmını ona verir, o da bundan yerdi. Yine bir gün köle, kazandığı bir şeyi getirdi. Hazret-i Ebubekir de ondan bir lokma aldı. Bunun üzerine köle: ”Her akşam bana kazancımın mâhiyetini sorardın, bu akşam sormadın.” dedi. Hazret-i Ebubekir -radıyallâhu anh-: ”Çok açtım, sormayı unuttum, peki söyle bakalım nasıl kazandın?” diyerek açıklamasını istedi. Köle: ”Falcılıktan anlamadığım hâlde câhiliye devrinde falcılık yaparak bir adamı aldatmıştım. Bugün onunla karşılaştık. Adam o yaptığım işe karşılık size ikram ettiğim bu yiyeceği verdi.” deyince Hazret-i Ebubekir -radıyallâhu anh-, derhâl parmağını boğazına götürüp (bütün eziyetine rağmen) yediklerinin hepsini çıkardı ve: ”Yazıklar olsun sana! Neredeyse beni helâk ediyordun!” dedi.

Kendisine: ”Bir lokma için bu kadar eziyete değer miydi?” diyenlere de şu cevâbı verdi: ”Canımın çıkacağını bilseydim, yine de o lokmayı çıkarırdım. Zira Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-: «Haramla beslenen vücudun müstahak olduğu yer, cehennemdir!» buyurdular.” (Buhârî, Menâkıbü’l-ensâr 26) Bu hâdise üzerine şu âyet-i kerîmeler nâzil oldu: “Kim Rabbinin makâmında durup hesap vermekten korkar da nefsini hevâ ve heveslerden alıkoyarsa, şüphesiz onun varacağı yer cennettir.” (en-Nâziât, 40-41)

Haram yiyecekleri yedikten sonra kusmak dini bir zorunluluk olmasa da, pişmanlık duyulması ve bu durumun kişiyi rahatsız etmesi durumunda kusmak psikolojik olarak rahatlamaya yardımcı olabilir. Bilerek haram bir yiyecek yedikten sonra tövbe etmek ve bir daha yememeye karar vermek gerekir. Kusmak, haram yiyecekleri vücuttan atmanın bir yolu olarak görülebilir, ancak bu dini bir zorunluluk değildir. Bilmeden haram yiyen kişi zaten bundan sorumlu değildir ancak sağlığına zarar vermeyecek ise vucudunu haramdan temizlemek kastıyla isterse istifrağ edebilir.