Kunut duasını unutan kimse rükûda veya rükûdan başını kaldırdıktan sonra bunun farkına varırsa geri dönmez, ancak vâcibi terkettiğinden namazın sonunda sehiv secdesi yapar. Kunut duası olarak herhangi bir duanın okunması yeterli görülmekle birlikte Hanefîler ve Mâlikîler Hz. Ömer’den rivayet edilen “Allahümme innâ neste‘înüke …” ve “Allahümme iyyâke na‘büdü …”^[1], dualarını, Şâfiîler ve Hanbelîler de Hz. Ali’den rivayet edilen “Allahümmehdinî fî men hedeyte …”^[2] duasını okumayı tercih etmişlerdir. Vitir namazında kunût duasını okumak vaciptir. Bundan dolayı kunût duasının terki veya tehirinden dolayı sehiv secdesi yapmak gerekir.^[3]

Vitir namazını kılmakta olan bir kimse, unutarak ya da yanılarak kunût duasını okumadan rükûya giderse, bu kimse namazına devam eder ve sonunda sehiv secdesi yapar. Unuttuğunu rükûda iken hatırlasa, doğrulup kunut okumaz, namazın sonunda sehiv secdesini yapmakla yetinir. Ancak bu kişi, rükûdan kalktıktan sonra kunut duasını okursa, sonrasında tekrar rükû yapmadan secdeye gider ve namazın sonunda sehiv secdesi yapar.^[4]

Kaynakça:

[1] Tahâvî, I, 249
[2] Ebû Dâvûd, Vitir, 5 ; Tirmizî, Vitir, 10
[3] Haddâd, el-Cevhera, I, 92
[4] Kâsânî, Bedâî’, I, 274; el-Fetâva’l-Hindiyye, I, 141