İbadetler “tevkîfî”, yani Allah’ın emrettiği ve Hz. Peygamber’in (s.a.s.) tarif ettiği şekilde eda edilir. Vitir namazında kunuttan önce tekbir esnasında ellerin kaldırılması, bazı rivâyetlere dayanmaktadır. (Ebû Yûsuf, el-Âsâr, 21 [100]; Zeylaî, Nasbu’r-râye, 1/389-391; Mübârekfûrî, Tuhfetü’l-ahvezî, 2/567) Rasûlullah Efendimiz (s.a.s.) üçüncü rek’âtı kılacağı sırada öyle bir İlâhî rahmet ve nûr tecelli etti ki, mübarek vücutları o nûr içinde kaldı… ve kendinden geçmiş vaziyette elleri çözüldü (haliyle yana düştü, bir nevi salıverilmiş oldu)… sonunda ellerini kaldırarak tekbir aldı. İşte Kunut dualarından önce elleri kaldırmak (ve tekbir almak) böylece sünnet oldu.” [İsmail Hakkı Bursevi, Tefsûru Ruhu’l-Beyan, 4, 413-414] Kunut tekbirinde elleri kaldırmak sünnet olduğu için de terk edilmesi halinde sehiv secdesi gerekmez. Hanefîlere göre, vitir namazının üçüncü rekâtında kunût yapmak vaciptir. Kunûtta tekbir alınır ve kunut duaları olarak bilinen “Allahümme innâ neste’înuke” ve “Allahümme iyyâke na’büdü” duaları okunur. (İbn Ebî Şeybe, el-Musannef, III, 245; Tahâvî, Şerhu me‘âni’l-âsâr, I, 249; İbn Âbidîn, Reddü’l-muhtâr, II, 442) Bu duaları bilmeyen kimse ezberlemeye gayret eder; ancak ezberleyinceye kadar “Rabbenâ âtinâ” duasını okur veya üç defa “Allahümmeğfir lî” demekle yetinir. Kunut dua okumak demektir, dolayısıyla herhangi bir namaza uygun dua ile kunut vacibi yerine gelmekle birlikte bu duanın malum kunut duaları ile yapılması ise sünnettir. Dolayısıyla ”Rabbenâ âtinâ” benzeri bir dua yapıp kunut dualarını terk etmek sebebiyle de herhangi bir şey lazım gelmez.