Bir sadaka vermeyi, yahut iyilik yapmayı, yahut da insanların arasını düzeltmeyi emredenleri hariç, onların aralarındaki gizli konuşmaların çoğunda hiçbir hayır yoktur. Kim bunları sırf Allah’ın rızasını kazanmak için yaparsa, biz ona büyük bir mükâfât vereceğiz. (Nisa, 114) Bir gün, Medine yakınlarındaki Kuba halkı döğüşmüş, hatta birbirlerini taşlamışlardı. Bunu haber alan Peygamber Efendimiz, ashabına: “Haydi bizimle geliniz de onların aralarını düzeltelim” buyurmuş ve Kuba’ya gitmişti. (Buhârî, Sulh, 2) Dargın olmamak, küs durmamak ve dargınları barıştırmak, Kur’ân’ın; “Mü’minler ancak kardeştirler. Öyle ise dargın kardeşlerinizin arasını düzeltin” (Hucurât Sûresi, 49/10) emri gereğince bir sosyal ibadettir ve dargınlığın doğurduğu zarara göre hükmü değişmekle birlikte, genel olarak vacip kabul edilmiştir. (Ruhul’Beyan; 8/76) İslâm dininde kural olarak dini vazifeler karşılığında ücret almak câiz olmadığı için bu vazifeler karşılığında ücret almaya fetvâ verilmemiştir. Dini vazifeler dünyevî bir menfaat için değil, sadece Allâh rızası için yapılır. Bu sebeple arabuluculuk yapmak karşılığında para alınması uygun değildir. Ancak pazarlık yapılmadan ve paradan söz edilmeden, Allâh rızası için arabuluculuk yapmış olan bir kimseye, hediye olarak münasip bir teberruda bulunmakta dinen sakınca yoktur. Fakat bir yörede, bunun için para verilmesi örf hâlini almış, alışılagelmiş ve taraflar da bu durumu biliyorsa, verilen para hediye değil ücrettir. Bu nedenle bu parayı almak da uygun olmaz.