Teheccüd kelimesi sözlükte daha çok “uykudan güçlükle uyanmak” anlamına gelmektedir. İstilâhta ise “Yatsı ile Sabah namazları arasında belli bir süre uyuduktan sonra kalkıp namaz kılmaktır”. Gece uykudan sonra kılınan namaza teheccüd denir. (Şirbînî, Muğnil-Muhtâc, I, 732) Gecenin herhangi bir vaktinde eda edilen namazlara ise “kıyâmu’l-leyl” denmektedir. Bu itibarla gece namazı (kıyâmu’l-leyl) teheccüd namazından daha geniş bir anlam taşımaktadır. Çünkü gece namazı, yatsıdan sonra -uyku olsun veya olmasın- sabah namazına kadar kılınan vitir, teheccüd, teravih gibi tüm ibadetleri kapsamaktadır. Sahabeden Haccac bin Amr şöyle der: “Sizden biri geceden başlayıp sabaha kadar namaz kılsa, teheccüd kıldığını mı zannediyor?” halbuki teheccüd uykudan sonra kılınan namazdır.” (Kurtubî, el-Cami’ li Ahkâmi’l-Kur’ân, X, 199) Ancak fukahanın ekserine göre uyumak şartı olmaksızın gece yarısından sonra kılınan nafile namaz teheccüd namazı sayılır. (Mevsuatul’Kuveytiyye,  2/232) Buna göre; adak yapılan teheccüd namazları, öncesinde uyuma olmadan gece vaktinde kılındığı takdirde adak yerine gelmiş sayılır.