Fıkıhta özür kavramının en çok kullanıldığı konuların başında, sargı vb. ile tampon yaparak durdurulamayan, sürekli devam eden abdest bozucu hâller gelir. Sürekli burun kanaması, idrarını tutamama, sürekli yellenme, yaranın sürekli kanaması ve durdurulamaması, kadınların istihaze durumları gibi abdesti bozan ve süreklilik taşıyan bedenî rahatsızlıklara özür, böyle kimselere de özür sahibi denir. (Kâsânî, Bedâiu’s-Sanâî, c. 1, s. 27) Bir kimsenin ibadet konusunda özür sahibi sayılabilmesi için; özrünün, bir namaz vakti içinde abdest alıp namaz kılacak kadar bile kesilmemesi, bundan sonra özür halinin devam etmesi için de, her namaz vaktinde en az bir defa tekrarlaması gerekir. Özür hâli, özür sebebinin tam bir namaz vakti süresince tamamen kesilmesiyle ortadan kalkar. (İbni Âbidîn, Raddu’l-Muhtâr, c. 1, s. 305) Buna göre; henüz özrü sabit olmayan kişi tampon yaparak akıntıyı engelleyebiliyor ise özürlü olmaz ve namazlarını sahih kişi gibi vakitle sınırlı olmayan abdest ile kılar. Fakat özürlü hükmü sabit olduktan sonra tampon ile akıntı kesilmiş ise, özürlü olmaktan çıkması için bu kesintinin tam bir namaz vakti devam etmesi gerekir.