Bir yerin vatanı ikamet olabilmesi için kişi oraya vardığı andan itibaren saaati saatine onbeş gün kalmaya niyet etmiş olması gerekir. Ayrıca asıl vatanları ile görev yaptıkları ilçe arasında seferi mesafe bulunmadığı için görev yaptıkları yer onlar için vatanı ikame olmayacağı İmam Muhammed’den rivayet edilmiştir. (Raddul’Muhtar 2,132) Asıl vatanlarından görev yaptıkları yer arasındaki mesafe miktarınca uzaklaşmış olurlar. Bu nedenle buradan başka bir yere gitmek istedikleri takdirde, asıl vatanlarındaki yerleşim bölgelerinin bittiği yerden itibaren 90 kilometre ye ulaşmayacak kadar bir mesafe mahremsiz gidebilirler. Görev yaptıkları yerden gidecekleri mesafe bundan daha fazla olduğu takdirde mahrem bulunması gerekir. Zira Ebû Said El-Hudrî’nin (r.a) rivayetine göre Rasûlullah (s.a.s.): “Allah’a ve âhiret gününe iman eden bir kadının beraberinde babası, oğlu, kocası, kardeşi yahut nikâhı haram olan bir erkek olmaksızın, üç gün veya daha fazla süren bir yolculuğa çıkması helâl değildir.” buyurmuştur. Hanefi âlimlerine göre, bir kadın beraberinde kocası veya mahremi olan bir erkek bulunmadığı hâlde, yürüyerek üç gün süren (90 km) veya daha fazla mesafeye yolculuk edemez. Fakat bundan az mesafeye, beraberinde bunlardan kimse olmaksızın yolculuk etmesi caizdir.