Ebu Saîd’in -Allah ondan râzı olsun- rivâyet ettiği hadiste o şöyle demiştir:

“Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- ayakkabısını giymiş halde bize namaz kıldırdı. Sonra ayakkabısını çıkarıp (sol tarafına koydu). Bunun üzerine insanlar (sahâbe) da ayakkabılarını çıkardılar. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- selâm verdikten sonra (onlara niçin ayakkabılarını çıkardıklarını sorunca şöyle) dediler:

-Ey Allah’ın elçisi! Namazda ayakkabını çıkardığını görünce biz de ayakkabılarımızı çıkardık. Bunun üzerine Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurdu:

-(Namaz sırasında) Cebrâil -aleyhisselâm- bana geldi ve ayakkabımda necâset olduğunu bana haber verince ayakkabımı çıkardım. Bu sebeple biriniz mescide geldiği zaman ayakkabısına baksın. Eğer ayakkabısında bir eziyet veya necâset görürse, onu (yere) silsin. Çünkü toprak o necâseti temizleyicidir.” (Ebu Davud, hadis no: 650)

Cumhur müçtehidlere göre necaset su ile temizlenir ancak Hanefi mezhebin’e göre necaset zail olduğunda hükmü de zail olur velev ki bu zeval sudan başka bir şeyle gerçekleşse de. Delilin kuvvetine binaen tercihe şayan olan görüş de budur. Zira necaset herhangi bir şeyle ortadan kalkınca hükmü de kalkar. Çünkü bir hüküm bir illetle sabit olunca o illetin kalkmasıyla hükümde kalkar. Dolayısıyla altına necaset bulaşan ayakkabı, toprakta yürüyerek necasetin kaybolması ile temiz sayılacağı gibi, toprak olmayan zeminlerde yürüyerek kaybolmasıyla da temiz sayılır. Nitekim hadisin zahirinin delalet ettiği gibi, kendisine necaset isabet eden ayakkabı yerle ovalamak veya sürtünme ile temiz olacağı, İmam Evzai, İmam Ebu Yusuf, Ebu Sevr, İshak, bir rivayette Ahmet İbni Hanbel ve İmam Şafii nin kadim görüşüdür.