Namazda bilerek, bilmeyerek, yanılarak, unutarak veya korkutma sonucu konuşmak namazı bozar. Aksıran kimseye namazda “yerhamükellah” denilmesi veya başkasının “yerhamukellah” demesi üzerine “âmin” denilmesi namazı bozar. Bir hastalıktan veya bir malın ya da arkadaşın kaybolması gibi musibetten dolayı harfler belli olacak şekilde sesle ağlamak veya “ah, uf, of” gibi sesler çıkarmak yahut bir toza üflemek veya bir şeye bezginlik göstermek için “uf, tuh” demek namazı bozar. Namaz kılarken işitilen kötü bir habere; “İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn” diye cevap verilmesi namazı bozar. Çünkü bu ifade, namaz dışındaki bir habere cevap verme niteliğindedir. Kur’an-ı Kerim veya hadis-i şeriflerde bulunan bir duayı namaz içinde okumak ise namazı bozmaz.

Bilindiği üzere âlimler, Kur’an okuduktan sonra “Sadakallahulazim”, hadis okuduktan sonra da “Sadaka rasûlullah” denilmesini münasip yani âdâba uygun görmüşlerdir. “Sadakallahulazim”in manası yüce olan Allah doğru söyledi demektir. Azîm sınırsız ve sonsuz yücelik sahibi demetir ki bu Allah’a mahsustur. “Sadakallahulazim” sözünün yanılarak namazda söylenmiş olması ile namaz bozulmayacağı gibi sehiv secdesi de gerekmez. Zira bu cümledeki bütün kelimeler Kur’an’da geçen lafızlardır. Nitekim “Kul sadakallâhu (Rasûlüm) de ki, Allah doğruyu söylemiştir” şeklinde Al-i İmrân, 95. ayette geçmektedir. Benzer başka ayetler de vardır. Dolayısıyla namaza zıt/aykırı bir durum yoktur. Fakat bu, sehven-yanlışlıkla-dalgınlıkla değil de, kasten söylenecek olursa kerahatten boş olmaz.