Ebû Hanîfe, Ebû Yûsuf ve İmâm-ı Muhammed’e göre; hastalığı sebebiyle namazda secde yapamayan kişi, bununla birlikte; sadece kıyama ya da rükû ile beraber kıyama gücü yetse dahi, kolayına geldiği şekilde, ayakta, yerde, tabure, sandalye, sedir, yatak veya yastık gibi şeyler üzerine oturarak namazını usûlüne uygun olarak îmâ ile kılabilir. Hanefî mezhebinde fetvâ budur. Îmâ ile namaz kılan kişi de; başını rükûda biraz, secdede ise rükûdan daha fazla eğer. Bununla birlikte gerekli olmadığı hâlde, vücudun baş ile birlikte eğilmesiyle de îmâ yapılmış olur. Sonuç olarak, kişi ayakta durmaya gücü yettiği hâlde, rükû ve secdeye yada sadece secdeye gücü yetmiyorsa ayakta veya oturarak îmâ edebilir; ancak mümkünse yere oturarak îmâ etmesi menduptur. Başı ile îmâ etmeye de gücü yetmeyen kimse, Hanefî Mezhebi’nde tercih edilen görüşe göre namazını kazaya bırakır; gözleri, kaşları veya kalbiyle îmâ ederek namaz kılamaz. (Mevsılî, el-İhtiyâr, Kitâbu’s-salât, bâbu salâti’l-merîd; c. 1, s. 77)