Hanefi mezhebine göre, vitir namazının üçüncü rekâtında tekbir ve kunut vaciptir. Tekbir, kunut duasına başlamadan önce bir geçiş işareti olarak kabul edilir. Bu tekbir, kıraatin (Kur’an okumanın) bitip duaya geçildiğini gösterir. Tekbir, Kur’an ayetleri ile dua arasındaki farkı vurgular. Namazın önceki bölümlerinde Kur’an ayetleri okunurken, bu tekbirle birlikte Peygamberimizden (s.a.s.) rivayet edilen özel bir dua olan kunut duasına geçilir. Tekbir, “Allahü ekber” diyerek Allah’ın en büyük olduğunu hatırlatır. Bu, kunut duasında yapılan yakarışların Allah’ın yüceliği karşısında ne kadar önemli olduğunu vurgular. Kunut duası, Allah’a yönelme, O’ndan yardım dileme ve O’na sığınma anlamına gelir. Tekbir, bu duanın önemini artırır ve onu daha anlamlı kılar. Tekbir, namaz kılan kişinin Allah’a karşı huşu içinde olduğunu ve O’na tam bir teslimiyetle yöneldiğini gösterir.

Kunut tekbirinin namaz içerisinde niçin ve nasıl hâsıl olduğuna dair çeşitli rivayetler bulunmaktadır. Mesela İbrahim Hakkı Bursevî Hazretlerinin Ruhu’l Beyan isimli eserinde konuyla alakalı şöyle bir hadise rivayet edilmektedir: “Miraç gecesi Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) Sidretü’l Münteha’da namaz kılarken üçüncü rekâtta İlâhî rahmet ve nur tecelli etti. Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) o nur içinde kaldı. Ve kendinden geçmiş vaziyette elleri çözüldü. Sonunda ellerini kaldırarak tekbir aldı. İşte bu şekilde kunut tekbiri hasıl olmuştur.” (Ruhu’l Beyan, 4/413)

Başka rivayetlerde ise Peygamber Efendimizin (Sallallahu Aleyhi ve sellem) üçüncü rekatta rükua gideceği vakit cehennemi gördüğü ve bu nedenle kendisinden geçip ellerinin çözülüverdiği, bu hal ile birlikte kendine gelip tekbir alarak kunut dualarını okuyup Cehennemden ve Cehennem ehlinden Allah Teala’ya sığındığı bahsi geçmektedir. Elbette bütün bu hikmet ve maslahatlar ibadetlerin özünü teşkil etmemektedir. Bunlar teşvik mahiyetinde olup asıl gaye Allah ve Rasulü’nün rızasını kazanabilmektir. O halde Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) nasıl kılmış ise biz de O’nu taklid eder ve O’na uyarız.