İslâm dini namazın ifasını dinin temel vecîbelerinden saymış olmasının yanı sıra her türlü mükellefiyette zorluğu gidermeye ve kolaylığı temin etmeye de ayrı bir önem vermiştir. Bunun bir örneği de, mükellefler için mest ve sargı üzerine mesh yaparak abdest alma ve böylece üzerine düşen ibadetleri ifa etme imkânı getirmiş olmasıdır. Mesh, bir şey üzerinde eli gezdirmek, o şeyi elle silmek demektir. Fıkıhta mesh, bir nevi hükmî temizlik işlemi olup abdestte elin ıslaklığıyla bir uzuv, mest veya sargı üzerinde, teyemmümde ise yüz ve kollar üzerinde toprakla yapılan sembolik temizlik çeşididir. Abdest alırken baş, boyun ve kulakların meshedilmesi abdestin ilkten (aslî) hükmü, mest ve sargı üzerine mesh ise yıkama yerine geçen (bedel, halef) bir işlemdir. Kişi kendi mestlerine kendisi mesh yapabileceği gibi bunun için başkasından da destek alabilir. Dolayısıyla mest giyen kişi, abdest alırken mestlerine mesh yapması için birisinden talepte bulunup o da gerekli şekilde mesh yapmış olsa bu mesh işlemi geçerli olur. Zira maksat; mestlerin gerekli miktarda ıslanması işlemidir ki bu da meydana gelmiştir. (Bahrul’Muhit, 1/168)