Hayız ve nifas halleri, dinimizce hükmen kirlilik sayılmakta ve ibadetlere engel kabul edilmektedir. Camiler de ibadet mekânıdır. Peygamber Efendimiz (s.a.s.) “Ben hayızlı ve cünüp kimsenin mescide girmesini/mescitte bulunmasını helal görmüyorum.” (Ebû Dâvûd, Taharet, 94; İbn Huzeyme, Sahih, II, 284), “Mescit, hayızlı ve cünübe helal değildir.” (İbn Mâce, Tahâra, 126) buyurmuştur. İslam âlimlerinin büyük çoğunluğuna göre, kadınların âdet veya lohusalık hallerinde mescitlere girmeleri caiz değildir. (Mevsılî, el-İhtiyâr, I, 73-74; Mevvâk, et-Tâc, I, 552; Şirbînî, Muğni’l-muhtâc, I, 119)

Bununla birlikte, bazı âlimler ihtiyaç hâlinde örneğin camideki bir eşyayı almak için, âdetli kadının camiye girmesini veya camiden geçen yolun daha yakın olması gibi bir sebeple caminin içinden geçmesini de caiz görmüşlerdir. (İbn Kudame, el-Muğnî, I, 166; Şirbînî, Muğni’l-muhtâc, I, 119) Hanefîler de ihtiyaç olması hâlinde cünüp kişinin, teyemmüm yapmak şartıyla mescitten geçebileceğini ve orada ihtiyaç oranında kalabileceğini caiz görmüşlerdir. (Kâsânî, el-Bedâî’, I, 38) Bu görüşlerin dayanaklarından birisi, Peygamberimizin (s.a.s.) bir defasında, âdet gününde olan Hz. Âişe’den (r.a.) mescide bir örtü uzatmasını istemesidir. (Müslim, Hayız, 11; Ebû Dâvûd, Tahâret, 105) Ayrıca Hanbelîlerden bir görüşe göre de cünüp, adetli ve lohusa kimseler bu durumda iken namaz abdesti almaları şartıyla mescidde bulunabilirler. (Merdâvî, el-İnsâf, I, 347)