İhtiyaç halinde, kanunen böyle bir hakka sahip olunduğu onaylandığı takdirde bu haktan faydalanmakta bir sakınca olmaz. Bu konuda gerekli mevzuat ne ise ona göre hareket etmek gerekir. Yetkili makamlar tarafından belirlenen kriterlere uygun olunduğu takdirde bu haklardan meşru ölçüde faydalanılabilir. Kanunen konuyla ilgili mevzuattaki şartlara elverişli olmayanların faydalanması caiz olmaz. Bu hususta Ebû Hureyre’den “radıyallahu anh” merfû olarak rivayet edildiğine göre, Rasûlullâh “sallallahu aleyhi ve sellem” şöyle buyurdu: “Kimin üzerinde din kardeşinin bir hakkı varsa, altın ve gümüşün bulunmayacağı kıyamet günü gelmeden önce o kimseyle helalleşsin. Yoksa kendisinin sâlih amelleri varsa, yaptığı zulüm miktarınca sevaplarından alınır. (hak sahibine verilir) Şâyet iyilikleri yoksa, kendisine zulüm yaptığı kardeşinin günahlarından alınarak onun üzerine yükletilir.” (Buhari 6534)