Öncelikle hayız ve nifas halinde cinsel ilişkinin sağlık açısından sakıncalı, tıbben mahzurlu, tiksinti ve her iki taraf için eziyet verici bir iş olduğu hakikattir. Bir ayette şöyle buyrulmuştur: “Sana hayızlı ile cimayı soruyorlar. De ki, bu eziyet verici bir şeydîr. Eşleriniz âdetli iken onlardan ayrılın ve temizleninceye kadar onlara yaklaşmayın. İyice temizlendiklerinde Allah’ın size emrettiği taraftan onlara yanaşın. Allah çok tevbe edenleri ve tertemiz olanları sever.” (Bakara, 2/222) Görüldüğü gibi âdetli eş ile cinsel ilişkiyi Allah Teâlâ yasaklamıştır ve bu yasak haram kılma anlamındadır. Dolayısıyla muayyen (hayızlı) halde bulunan bir kadınla beraber olmanın bazı sınırları vardır. Kadın muayyen halde iken üreme organından cinsel muamelede bulunması haramdır. Bunun dışında eşler istedikleri şekilde birbirinin bedeninden faydalanabilir, kadın kocasını eliyle tatmin etme yoluna da gidebilir.

Adet halinde olan eşiyle sevişmek, Peygamber Efendimizin (s.a.s.) adetlerindendir. Arzulanmaya ve şehvetsiz de olsa sevilmeye muhtaç olan kadın, her ay belirli bir süre adetli günlerinde ilgisiz kalmaktan ve bu halde sevimsiz olduğu şeklindeki üzücü şartlanmalardan ötürü rahatsız olabilir. Onun için bu günlerinde kadınları ilgisiz bırakmak doğru değildir. Hz. Aişe (r.a.) şöyle anlatıyor: ” Eşleri olan bizlerden biri adet gördüğü zaman Allah’ın Rasulü (s.a.s.) (göbekle dizler arasına örten) genişçe bir örtü örtünmesini emreder, sonra da onun göğüslerine yönelirdi.” (Nesai, 1/189) Erkek, adetli karısının dizkapağı ile göbek arasına dokunmadıktan sonra, onunla her türlü cinsel oynaşma yapabilir. Karısının eliyle, ya da vücudunun başka yerleriyle tatmin olabilir ve diz kapağı ile göbek arasından da örtü varken yararlanabilir. Bunda hiç bir sakınca olmadığı gibi, hem kendini boşaltıp haramdan koruduğu, hem de âdetli iken bir bakıma hasta olan ve yalnızlık hissedebilmesi muhtemel bulunan eşiyle ilgilenmiş olduğu için yapılması gereken bir davranıştır.