Hanefî mezhebine göre, eşlerden birinin dinden çıkmasıyla, evlilik kendiliğinden sona erer. Tövbe ederek İslâm’a dönse bile yeni bir nikâh akdi olmaksızın evlilik hayatını devam ettiremez. Şâfiî mezhebine göre, dinden çıkan kimse tövbe eder de iddet müddeti içinde İslâm’a dönerse yeni bir nikâh akdine gerek kalmaksızın evlilik hayatını devam ettirebilir. (Şâfiî, el-Ümm, 1/297; Şeyhizade, Mecme’u’-l enhur, 1/546) İslam’dan çıkaran söz veya fiillerde bulunan kişinin nikahı Hanefi ve Mâliki mezhebine göre düşer. Hanbeli, Şâfi ve Hanefilerden imam Muhammed’e göre böyle bir durumda evliliğin feshi, iddet süresi sonunda gerçekleşir. Buna göre dinden çıkan eş, iddet süresi içinde İslâm’a dönerse evlilikleri önceki hal üzere devam eder. Ayrıca erkek birkaç defa irtidad eder (dindin çıkar) sonra yine dine döner ve her defasında nikâhını tazelerse, karısı kendisine helâl sayılır. Bu dört defa tekrar etse bile kadının ikinci bir kocaya varma şartı söz konusu olmaz. Çünkü tercih edilen görüşte; riddet (dinden çıkma) sebebiyle nikah düşmesi, talak olarak değil fesih olarak kabul edilmiş ve bu sebeple talak sayısında bir eksilme ön görülmemiştir.