Ülkemizdeki hapishanelerde maddi işleyişle alakalı şöyle bir uygulama bulunmaktadır; mahkumlara aileleri tarafından verilen paralar bankaya yatırılıyor, o paralardan promosyon veya faiz olarak hapishanelerin işleyişinde ister gıda olsun ister temizlik olsun ister gardiyanlara verilen ikramiye olsun bankadan karşılanmış oluyor. Konuyla ilgili maddeler cezaevi tüzüğünde şu şekilde belirtilmiştir: Tutuklu adına banka hesabına yatan paralar:
Madde 11 — Deftere kaydı yapılan paralar, kurum adına bankada açılacak hükümlü emanet para hesabında, tasarruf mevduatı olarak muhafaza olunur, ödeme günleri ve toplam tutarları da dikkate alınarak vadeli olarak tutulur.
Faiz gelirleri:
Madde 12 — Hükümlü ve tutuklular emanet para hesabında biriken faiz gelirleri ile ilgili olarak ceza infaz kurumları lehine açık feragatte veya hibede bulunabilir. Bu paralar hükümlü ve tutukluların eğitim ve sosyal ihtiyaçlarının karşılanması ile iyileştirilmeye yönelik faaliyetlerde eğitim kurulu kararı ile kullanılır.
Faiz gelirlerinden yapılan harcamalar, belge ve faturalara dayandırılır ve bir dosyada korunarak denetimlerde ibraz edilir.

Görüldüğü gibi maalesef böyle bir uygulama mevcut. İslâmî düzenin olmadığı bir sistemde her an karşımıza bu ve benzeri hadsizliklerin çıkması bizi çok da şaşırtmıyor artık. Tutukludan cebren alınan bu paralar için gasp hükümleri cârî olur. Bununla birlikte bu hesapta sadece kısa vadeli kantin vb. ihtiyaçlarını karşılayacak kadar para tutup yetkililerin bu paradan faiz yatırımında bulunmasına fırsat verilmemelidir. Cebren de olsa yetkililerin tutuklunun parasından elde ettiği faiz gelirinin tutuklu için kullanımı caiz olmayacaktır. Bununla birlikte zekat, fitre vb. almaya elverişli olan mahkumun bizzat kendisine veya fakir çocuklarına teslim edilmesi mümkün olduğu takdirde bu vecibeler yerine gelmiş olur. Zira ister mahkum olsun ister başkası olsun fakir kimselere zekatın verilmesi caizdir.