Küfürden razı olmak ve onu hoş görmek aynen küfürdür. İnsan razı olduğu ve hoş gördüğü şeyi kalben tasdik etmiş demektir, yoksa kalbin onaylamadığı bir şeyden insanın razı olup hoşlanması mümkün değildir. Kimden çıkarsa çıksın, nerede olursa olsun, Allah’a karşı en büyük bir isyan olan küfre razı olmak, kişinin imanıyla çelişen bir durumdur. Çünkü, küfre rıza göstermek, olmasını istemek, Allah’a karşı yapılan isyanların devam etmesine taraftar olmak anlamına gelir. Halbuki “Allah kullarının küfre girmesine razı olmaz.”(Zümer, 39/7) İman ettiğimiz Allah’ın razı olmadığı bir şeye bizim razı olmamız, doğrudan imanımızı sorgulayan bir husustur. Buna göre, küfre rıza küfür olduğu gibi, suça rıza da suçtur, günaha rıza da günahtır. Çünkü bütün günahlar / suçlar, Allah’a karşı bir isyandır, ona razı olmamak imanın bir gereğidir. Ancak küfre rıza göstermek olmaksızın başkasının küfre düşmesine sebep olmak günah olsa da küfür olmaz. Bundan dolayı pişman olup tövbe etmek ve dinden çıkmasına sebebiyet verdiği kişinin hidayetine çalışmak yeterli olur.