At eti yemenin mekruh, hatta haram olduğunu söyleyen âlimler olmuştur. (Karâfî, ez-Zehîra, 4/101) Şüphesiz mekruh ya da haram olduğu görüşünde, o dönemlerde atın gerek askeri gerekse sivil hizmetlerde yoğun bir şekilde kullanılan bir hayvan olması etkili olmuştur. Günümüzde atın etkinlik alanı eski dönemlere göre çok daralmış olsa da at etinin yenilmesi konusundaki mesafeli tutum özellikle Anadolu coğrafyasında devam etmektedir. Bu nedenle zorunlu halde sadece sağ bacağının yenebileceği şeklinde halk arasında yayılan yanlış bir bilgi mevcuttur. Zira Kur’ân ve Sünnette at eti yemeyi yasaklayan kesin bir delil bulunmamaktadır. Bu nedenle tercih edilen görüşte atın sadece sağ bacağı değil tamamı hellal kabul edilmektedir. Nitekim Hanefî mezhebinde İmam Ebû Hanîfe’den rivâyet edilip tercih edilen görüş ile Mâlikîlerden gelen bir görüşe göre at etinin yenilmesi tenzihen (helale yakın) mekruhtur. İmam Ebû Yûsuf ile İmam Muhammed’e, Şâfiî ve Hanbelî mezhepleriyle Mâlikîlerden gelen diğer bir rivâyete göre ise at etinin yenilmesi mubahtır ve fetva da bu yöndedir. (Serahsî, el-Mebsût, 11/233; Nevevî, el-Mecmû‘, 9/4; İbn Rüşd, Bidâyetü’l-müctehid, 3/22)