Evli olmayan ve aralarında devamlı bir evlenme engeli de bulunmayan bir erkekle bir kadının başkalarının giriş ve görüşüne açık olmayan kapalı bir mekânda baş başa kalması İslâmiyet’te yasaklanmış, İslâm âlimleri bir koruma tedbiri mahiyetindeki bu yasaklamanın kapsamı, derecesi ve amacı üzerinde farklı fikirler ileri sürmüşlerdir. Geniş anlamda halvetin, yani evlenmeleri dinen mümkün olan, fakat aralarında evlilik bağı bulunmayan bir kadınla bir erkeğin kapalı bir mekânda yalnız kalmasının, cinsî birleşme olmadığı sürece mehir, iddet, nesep gibi hukukî bir sonuç doğurmayacağı açıktır. Ancak böyle bir beraberlik, harama yol açacak durumların önlenmesi, tarafların iffetinin korunması amacıyla câiz görülmemiştir.

Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) bir erkekle, dinen evlenilmesi meşrû (nâmahrem) olan bir kadının arada nikâh bulunmaksızın baş başa kalmasını yasaklamıştır. (Buhârî, “Nikâh”, 111, 112; Müslim, “Hac”, 424; “Selâm”, 19) Ancak hemen belirtelim ki, her an herkesin girebileceği ve görebileceği okul, hastane, iş yeri ve benzeri ortamlarda kapılar kilitli ve perdeler kapalı olmadığı sürece veya başkalarının da bulunduğu yerlerde halvet söz konusu olmaz. Hatta camlarından içerisi görülebilen araçlarda bir erkekle bir kadının bulunması, tenha ve kuytu bir yerde olmamak şartıyla halvet sayılmaz.

Keza asansör de her ne kadar kapalı olsa bile, her katta durma ihtimalinin olması ve her an başkasının asansöre binmesinin mümkün olmasından dolayı tam manada halvet olarak değerlendirilmeyebilir. Fakat bununla birlikte, elektrik kesintisi veya arızalanma gibi bir durumda asansörde uzun süre mahsur kalma olabileceğinden, asansöre bir bayanla erkeğin yalnız olarak binmekten kaçınması uygun olacaktır. Zira kötü niyetli kimseler bulunabileceği için ihtiyatlı davranmak gerekir. Ayrıca kısa süreliğine de olsa biribirine meyilli yaratılmış kadın ve erkeğin kalplerine hakim olması yalnız kaldıkları bir ortamda daha da zor olacaktır.