“Müminler, onlar, ‘tümüyle boş’ şeylerden yüz çevirenlerdir.” (Mü’minun Suresi, 3) Peygamberimiz (s.a.s.) konuşmalarında ümmeti için sözlerin en iyisini ve güzelini seçerdi. Konuşma tarzını beğenmediği kişileri derhal uyarırdı. müminlerin söz ile birbirlerini kırmalarına izin vermezdi. İbni Mes’ûd radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Mü’min; insanları kötüleyen, lânetleyen, kötü söz ve çirkin davranış sergileyen kimse değildir.” (Tirmizî, Birr 48; Ahmed İbni Hanbel, Müsned, I, 405, 416) Peygamber Efendimiz bu hadislerinde bir müslümanda bulunmaması gereken çirkin ve kötü özellikleri saymıştır. Sözde ve davranışta haddi aşmak, kötü söz ve çirkin davranışlar sergilemek iyi bir mü’mine yakışmaz.

Nitekim müstehcen çirkin sözler konuşmak İmam Ebu Hanife’ye göre tahrimen, İmam Şafi’ye göre tenzihen mekruhtur. (ed-Dürerul’Mubaha, 219) Çünkü bunları söylemek, mürüvvete ve diyanete uygun değildir, hayayı, utanmayı giderir ve başkalarını gücendirir. Yemek yerken çirkin konuşmak ise ayrıca nimete de saygısızlık olarak değerlendirilebilir. Hadis kaynaklarında, yemek esnasında konuşmanın müstehap olduğuna dair Sevgili Peygamberimizin (s.a.s.) fiili uygulamaları mevcuttur. (Buhârî, H. No: 3340) Özellikle misafir ağırlayanların güzel ikram ile birlikte sofrada hoş bir sohbet oluşturmaları misafirperverliğin gereğidir. Ancak konuşma yemek yeme adabına uymalı; ağızda bir şeyler varken konuşulmamalı ve malayaniden uzak olmalıdır.”