Hanefîlere göre şer‘î zenginliğin ölçüsü nisap olduğundan, temel ihtiyaçlarından fazla nisap miktarı mala sahip olan kişilerin elindeki varlıklar; altın, gümüş, nakitler ve ticaret malı olmasa da bazı yönlerden zengin kabul edilirler. Buna göre; temel ihtiyaçları dışında nakit ve ticari eşya olmayan nisap miktarı mala sahip olmaya nisâb-ı istiğnâ denir. Bu nitelikte ve ölçüde mala sahip bulunan kimseler, zekâtla yükümlü sayılmasa da zekât alması da câiz değildir, ayrıca fitre vermek ve kurban kesmekle de mükellef olurlar. Fetavayı Hindiye’de bu nisabın ölçüsü şöyle verilmiştir; altın, gümüş, besi hayvanı, ticaret malları veya ihtiyaç dışı olan herhangi bir menkul ya da gayrimenkul nisap miktarı olan mallar. İhtiyaçtan kast edilen ise; kişinin mevcut evi, ev eşyaları, elbiseleri, bineği, silahı gibi şeylerdir. (Hindiyye, 1/189) Buna göre; oturduğu ev, kullandığı arabadan başka satıp kazanç elde etmek amaçlı olmasa da asli ihtiyaç dışı nisap miktarında ev, arsa, tarla, araba vb. olan kimseler de istiğna nisabına sahip sayılır. Bu durumda olan kişilere zekat farz olmasa da kurban ve fitre vacip olduğu gibi zekat da alamazlar. Fakat bu ölçüler içerisinde beyan edilen nisabı istiğna ya sahip olmayan kimseler ise fakir sayılırlar ve zekat, fitre, kurban v.b. ile mükellef olmadıkları gibi bu kimselerin zekat, fitre, fidye adak v.b. almaları da caiz olur.