Konu Zahîriyye de şöyle ifade edilmiştir; bir kimsenin burnu veya yarası kanasa vaktin sonunu bekler şayet kanaması kesilirse sahih kimseler gibi abdest alıp namazını kılar. Şayet kanaması kesilmese vakit çıkmadan önce abdestini alıp namazını kılar. Fakat böyle yaptıktan sonra ikinci namazın vakti kesinti ile birlikte girse ve bu kesinti üçüncü vakte kadar devam etse, bu durumda vaktin sonunda akıntı ile birlikte kıldığı namazı iade eder. Zira ikinci vaktin tamamının kesinti ile geçmesiyle özrünün sabit olmadığı anlaşılmış ve ilk vaktin namazını da akıntı ile birlikte kıldığı için namazın sahih olmadığı ortaya çıkmıştır. Bununla birlikte ikinci vakitte kesinti ile birlikte abdest alarak kıldığı namaz sahihtir zira sıhhate engel herhangi bir durum yoktur.

Keza özrü sabit olan bir kimsenin vakit içerisinde özrü kesilse ve kesinti ile birlikte abdest alıp namaz kılsa ve bu kesinti de devam etse namaz sahihtir. Zira abdest ve namaz sahih kimselerde olduğu gibi kesinti ile eda edilmişlerdir, bu abdest ve namazda herhangi bir sorun bulunmamaktadır. Aynı şekilde özürlü kimse abdest veya namaz halinde akıntı olduğu halde bunları eda etmiş olsa daha sonra meydana gelen kesinti ile özür kalkmış olsa bu abdest ve namaz da sahihtir. Zira eda esnasında özürlü olduğu için özürlü halde de yerine getirilmiş olmakla sıhhate engel bir durum söz konusu değildir. (Tahtavi, 1/151)