İslâm’da, erkeğin yabancı kadına bakma yasağının birtakım istisnaları vardır. İhtiyaç ve zarûret durumları bulununca veya evlenme düşüncesi olunca bakma yasağı kalkar. İhtiyaç ve zarûret konusunda “zarûretler sakıncalı olan şeyleri mübah kılar” prensibi uygulanır. Diğer yandan zaruretler kendi miktarlarınca takdir olunur. Erkeğin evlenmek istediği kızı bizzat görmesi, onun yüz ve beden güzelliğini anlaması için yüz, eller ve boya bakması caizdir. Yüz güzelliğe, eller de bedenin zarafetine delâlet eder. Kadın da kendisine talip olacak erkeğe bakması için birisini gönderebileceği gibi, bizzat erkeği kendisinin görme hakkı da vardır. Sonuç olarak, taraflardan her biri evlenmek istediği kişiye İslâmi ölçüler içinde bir kereye mahsus kanaat oluşacak kadar bakabilir. Yanlarında üçüncü bir kişi bulunmak veya herkese açık bir yerde olmak şartıyla evlilik tasarlayan kişilerin karşılıklı konuşmaları da mümkün ve caizdir. Ancak aile yakınlarının da bu ortamlarda görüşme yapan gençlere makul bir mesafe uzaklıkta bulunmaları gerekir.