Dinimizde sorumluluklar kulun gücüne göre belirlenmiş (el-Bakara, 2/286), gücü aşan durumlar için kolaylaştırma ilkesi getirilmiştir. (el-Bakara, 2/185) Namazın rükünlerinden herhangi birini yerine getirmeye engel olan rahatsızlıklar da kolaylaştırma sebebi sayılmıştır (Buhârî, Taksîru’s-salât, 19 [1117]; Ebû Dâvûd, Salât, 176 [948]). Buna göre; namazı normal şekli ile teşehhütte sünnet olan oturuşa göre kılmaya gücü yetmeyen kimse namazını gücü yettiği şekilde oturarak kılabilir. Böyle bir kişi namazını kendi durumuna göre mümkünse diz çökerek veya bağdaş kurarak yahut ayaklarını yana ya da kıbleye doğru uzatarak kılar. Nitekim Peygamber Efendimiz (s.a.s.), nasıl namaz kılacağını soran hasta bir sahabîye, “Namazı ayakta kıl, güç yetiremezsen oturarak kıl, buna da güç yetiremezsen yan üzere yaslanarak kıl.” (Buhârî, Taksîru’s-salât, 19 [1117]) buyurmuştur. Dolayısıyla teşehhütte sünnet oturuşu yapınca acı çeken bir kimse acı çekmeyecek en uygun şekilde oturarak namazını eda edebilir. Fakat bu farklı oturuş şekline geçiş esnasında gereksiz hareketlerden sakınıp ameli kesire düşmekten kaçınmalıdır.