Kanunen zorunlu olmayan, bu tür sigorta çeşitlerinin tamamı câiz görülmemektedir. Zira bu tür sigortalar, sosyal yardımlaşma esasına dayanmayan, zorunlu olmayan, kâr amaçlı kurulan ticarî sistemlerdir. Nitekim Dünya İslâm Âlimleri Birliği’nin ittifaka yakın şekilde aldığı karar şöyledir:
1) Sigorta şirketine yapılan ödemede aşırı aldanma vardır. Çünkü kişi, koşulan şartlar oluşmadığında, kumarda olduğu gibi yatırdığı paralar boşa gider.
2) Sigortada fâiz meselesi de vardır. Ödenen para sonra aynen geri verilse, zaman içinde kullanma yani vade fâizi vardır. Fazla verilse fazlalık fâizdir.
3) “Meşru sebep olmaksızın birbirinizin malını yemeyin” (Bakara Sûresi: 188) mealindeki âyete de zıttır. Musibete uğrama, hasta olma vb. ihtimali, bir meşru sebep olmaz. Vehimle bir kişi bir başkasının parasını alma hakkına sahip olamaz. Ayrıca sigorta haksız tazmindir. Sigorta akdi, güvence gibi objektif olmayan bir şeyin satışıdır. İslâm’ın yasakladığı bu unsurları taşıyan sigortanın da haram olması gerekir. Buna göre, sigortacının prim, sigortalının da tazminat alması câiz değildir.

Dolayısıyla zaten dinen sakıncalı görülen sigortanın işçi ve iş veren arasında karşılıklı rıza ile yapılmaması caiz olur. Ancak işten çıkan kişinin bir başka işe sigortasız girip işsizlik maaşı alması caiz değildir. Zira Devlet, işsizlik maaşını gerçekten işsiz olanlara ödemektedir. İşi olan fakat gerçeğe aykırı bir beyan ile kendisini işsiz gibi gösterenlerin bu maaşı alması dinen caiz değildir. Ayrıca Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK) kendi isteği ile işten çıkanlara değil, işini kaybedenlere maaş vereceğini belirtiyor. Kendi isteği ile işten ayrılıp işveren tarafından çıkarılmış gibi görünerek işsizlik maaşı almak caiz değildir. Yapılan yalan beyan sebebiyle günaha girilmekle birlikte bu durumda alınacak para da helal olmaz.

Keza işsizlik maaşı devletin işsiz kalan vatandaşına tanıdığı bir haktır. Ancak bu haktan yararlanabilmek için kişinin işsiz olması lazım. Yani hem resmi hem de gayri resmi olarak işsiz olması gerekir. Zira devlet, işsizlik maaşını gerçekten işsiz olanlara ödemektedir. İşten çıkarılan ya da işinden ayrılan bir kimse devletten işsizlik maaşı alırken başka bir yerde bir işe gayri resmi de olsa başlamışsa bu haktan yararlanması dinen caiz değildir. Gerçeğe aykırı bir beyan ile kendisini işsiz gibi gösterenlerin bu maaşı alması dinen caiz değildir. Böyle bir aldatma kul hakkı ihlali olmakla birlikte yapılan yalan beyan sebebiyle de ayrıca günaha girilmektedir, bundan kesinlikle sakınılması gerekir.