Öncelikle zekat verilecek olan kişi ergen değil ise hem kendisinin hem de babasının nisap miktarı malı olmaması gerekir. Şayet ergen ise sadece kendisinin nisap miktarı malı olmaması yeterlidir, aynı evde olmak bu hükmü değiştirmez. İmam Şâfiî, Mâlik ve Ahmed b. Hanbel akrabaya zekâtın verilip verilemeyeceği konusunda nafakayı ölçü alırlar ve zekât mükellefinin, üzerinde şer‘an nafaka borcu olan akrabalarına zekât veremeyeceğini belirtirler. Ancak bu müctehidler nafakası vâcip olan akrabanın kimler olduğunda ihtilâf etmişlerdir. İmam Şâfiî’ye göre nafaka usul ve fürûa vâciptir. Dolayısıyla anne-baba, dede-nine, oğul ve toruna nafaka mükellefiyeti olduğu için zekât verilemez. Kardeş ve kardeş çocukları usul ve furu’dan olmadığı için fakir ise nakit olarak da zekat verilebilir. İbn Hübeyra şöyle demiştir: Zekâtın kardeşler, amcalar ve onların çocukları gibi mirasçısı olunan akrabalara verilmesinin caizliği konusunda âlimler ihtilaf etmişlerdir. İmam Ebu Hanife, Malik ve Şafii caizdir, demişlerdir. İmam Ahmed’den ise iki rivayet vardır, en zahiri olana göre caiz değildir. Diğerine göre ise cumhurun görüşü gibidir.