Lugatta “çok iş” anlamına gelen amel-i kesîr, fıkıh terimi olarak namaz esnasında namazın mahiyetiyle bağdaşmayan bir davranışın namazı bozacak düzeye çıkmasını anlatır. Bu türden bir fiil namazı bozmayacak düzeyde kalırsa ona da amel-i kalîl (az iş) denir. Fıkıh âlimleri namaz kılarken amel-i kesîrin namazı bozacağı, amel-i kalîlin ise bozmayacağı hususunda görüş birliğine varmakla birlikte amel-i kesîr ve amel-i kalîlin tanımı ve sınırları konusunda ihtilâf etmişlerdir. Nitekim bir fakihin amel-i kesîr olarak gördüğü bir fiili bir başkası amel-i kalîl kapsamında sayabilir. Hanefi mezhebinde ameli kesir hakkında üç farklı görüş bulunmakla birlikte tercih edilen görüşe göre; bir kimse namazda iken, dışarıdan gören kimsenin onun namazda olmadığında şüphe etmeyeceği derecede hareketler yapıyorsa buna “ameli kesir” (çok hareket) denir ve namazı bozar. Eğer dışarıdan bakan kişi, namaz kılanın namazda olup olmadığında şüphede kalıyorsa, buna “ameli kalîl” (az hareket) denir ve namazı bozmaz. Sesli şekilde burun çekmeyi de bu ölçüler içerisinde değerlendirmek gerekir ve buna göre de hüküm değişir.