İslâm dini, alım satım akitlerinde kesin bir kâr haddi koymamış, bunu piyasa şartlarına bırakmıştır. Fakihler de bundan hareketle kâr haddinin eşyadan eşyaya fark edebileceğini, bu sebeple de kesin bir sınırlama yapılamayacağını söylemişlerdir. Buna binaen müşteriye malın fiyatı hakkında yalan beyanda bulunma olmaksızın kar marjı yüksek tutulabilir. Ancak malın fiyatı hakkında yanıltıcı beyanlarda bulunarak, tağrîr (aldatma) kasdıyla fahiş fiyatla satılması haram olmakla birlikte, bu durumda müşteri için akdi fesh etme hakkı doğar. (Mecelle, md. 357) Aşırı fiyatın ölçüsü İslam âlimleri arasında tartışılmıştır. Kimileri bilirkişinin tespit ettiği tahmini meblağların üst sınırını aşan bir fiyata satma ya da satın alma durumunu gabn-i fâhiş sayarken (Kâsânî, Bedâi’, VI, 30; İbn Nüceym, el-Bahr, I, 171) kimileri insanların çokça alıp sattıkları mallarda (urûzda) %5, hayvanda %10, taşınmaz mallarda %20’lik ve daha üstü farkı gabn-i fâhiş olarak kabul etmişlerdir. Mecelle de bu görüşe göre düzenlenmiştir. (Mecelle, md. 165)