Müslümanın zamanını dünya ve ahiretine faydalı işlerde geçirmesi gerekir. Faydalı kitapların sayısı o kadar fazladır ki, bir insan ömrünü bu kitaplara verse bile hepsinin onda birini okuyamaz. Bu nedenle, diğer dinlerin kitaplarında vakit geçirme yerine faydalı kitaplara yönelmek daha isabetlidir. Ancak okuyucu, eğitimli ve kültürlü bir seviyede olup, doğruyu yanlıştan ayırt edebilecek bilgi ve anlayışa sahipse, okuduğu bu kitaplardan güncel durumu anlamasına ve toplumda bilinçli bir şekilde hareket etmesine katkı sağlayabilir. Bu durumda, bilgi ve algısını geliştirecek eserleri incelemesi ve okuması tavsiye edilir. Ancak dinler karşılaştırması konusunda uzman olmayan veya yeterli bilgiye sahip olmayan zayıf kişilerin, kendi inancına aykırı ve doğru ile yanlışın karıştığı diğer dinlerin kitaplarını okuması, İslâm alimleri tarafından yasaklanmıştır. Çünkü bu tür okumalar, kişinin inancını zedeleyebilir ve şüpheye düşmesine neden olabilir.

İbn Ebi Şeybe’nin “Musannef” adlı eserinde (5/312) Hz. Cabir’den (r.a.) rivayet edilen bir hadiste, Hz. Ömer’in (r.a.) Peygamber Efendimize (s.a.s.) Ehli kitaptan tedarik ettiği bir kitabı getirmesi ve bunun güzel bir kitap olduğunu söylemesi üzerine Peygamber Efendimizin kızdığı ve ‘Ey Ömer, siz bunlarla mı meşgul oluyorsunuz? Vallahi ben size onu (dini) tertemiz bir şekilde getirdim. Onlara bir şey sormayın ki; size doğru söyleseler yalanlayabilirsiniz, yalan söyleseler de doğrulayabilirsiniz. Vallahi Musa (a.s.) hayatta olsa bile ancak bana tabi olurdu’ buyurduğu belirtilmektedir. İbn Hecer el-Heytemi de “Tuhfetü’l-Muhtâc” adlı eserinde (1/178), ‘Değiştirildiğini bildiği veya şüpheye düştüğü Tevrat’ı okumak, alim olmayanlar için haramdır’ demiştir. Şirvani de eserin üzerine olan haşiyesinde bu görüşe katılarak, Zerkeşi ve Subki’nin de bu konuda icma naklettiğinin belirtmiştir.