Kabristanda bulunan ağaç, orası kabristan yapılmadan evvel yetişmiş ise, toprak sahibinin mülküdür. Ağacı ve meyvelerini dilediğine verebilir. Sahipsiz toprak olup, halk tarafından kabristan yapılmış ise, ağaçlar, meyveler ve toprak, önceden gelen âdete göre kullanılır. Ağaçlar, kabristan yapıldıktan sonra yetişmiş ise, bunları diken malûm ise, o kimsenin mülkü olurlar ancak bunları ve meyvelerini fakirlere sadaka olarak vermesi uygun olur. Ağaçlar, kendiliklerinden yetişmiş iseler, hâkimin kararı ile amel olunur. İsterse, sattırıp, parasını kabristanın ihtiyaçlarına sarf ettirir. (Hindiyye-Kerâhiyyet bahsi, 5/340) Vakıf kabristandaki ağaçlar, meyveler, vakfın şartına göre kullanılır. Şartı bilinmiyorsa, hâkimin kararı ile amel olunur. Günümüz şartlarında; mezarlıkta bulunan mezar sahibinin izni bilinmiyorsa ve mezar da bir nevi özel mülk olduğundan, nitekim özellikle de büyükşehirlerde mezarlık yeri için tapu alınmaktadır, bu nedenle ağaç mezarın üzerinde veya mezarın hemen bitişiğinde ise yenmemelidir. Ağaç mezarın etrafında olup belediye ve kamu arazisi kısmında ise yetkililer tarafından herhangi bir yasaklama olmadığı takdirde istifade edilebilir.

ﺷﺠﺮﺓ ﻓﻲ ﻣﻘﺒﺮﺓ ﻗﺎﻟﻮا ﺇﻥ ﻛﺎﻧﺖ ﻧﺎﺑﺘﺔ ﻓﻲ اﻷﺭﺽ ﻗﺒﻞ ﺃﻥ ﻳﺠﻌﻠﻬﺎ ﻣﻘﺒﺮﺓ ﻓﻤﺎﻟﻚ اﻷﺭﺽ ﺃﺣﻖ ﺑﻬﺎ ﻳﺼﻨﻊ ﻣﺎ ﺷﺎء، ﻭﺇﻥ ﻛﺎﻧﺖ اﻷﺭﺽ ﻣﻮاﺗﺎ ﻻ ﻣﺎﻟﻚ ﻟﻬﺎ ﻓﺠﻌﻠﻬﺎ ﺃﻫﻞ ﺗﻠﻚ اﻟﻤﺤﻠﺔ ﺃﻭ اﻟﻘﺮﻳﺔ ﻣﻘﺒﺮﺓ، ﻓﺈﻥ اﻟﺸﺠﺮﺓ ﻭﻣﻮﺿﻌﻬﺎ ﻣﻦ اﻷﺭﺽ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﺣﻜﻤﻬﺎ ﻓﻲ اﻟﻘﺪﻳﻢ، ﻭﺇﻥ ﻧﺒﺘﺖ اﻟﺸﺠﺮﺓ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺟﻌﻠﺖ ﻣﻘﺒﺮﺓ، ﻓﺈﻥ ﻛﺎﻥ اﻟﻐﺎﺭﺱ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎ ﻛﺎﻧﺖ ﻟﻪ ﻭﻳﻨﺒﻐﻲ ﺃﻥ ﻳﺘﺼﺪﻕ ﺑﺜﻤﻨﻬﺎ، ﻭﺇﻥ ﻛﺎﻧﺖ اﻟﺸﺠﺮﺓ ﻧﺒﺘﺖ ﺑﻨﻔﺴﻬﺎ ﻓﺤﻜﻤﻬﺎ ﻳﻜﻮﻥ ﻟﻠﻘﺎﺿﻲ ﺇﻥ ﺭﺃﻯ ﻗﻠﻌﻬﺎ، ﻭﺇﻧﻔﺎﻗﻬﺎ ﻋﻠﻰ اﻟﻤﻘﺒﺮﺓ ﻓﻌﻞ ﺫﻟﻚ، ﻛﺬا ﻓﻲ ﻓﺘﺎﻭﻯ ﻗﺎﺿﻲ ﺧﺎﻥ
الفتاوى الهندية: ٥/.٣٤