Hanefi Şafi ve Maliki mezhebinden ibaret olan Cumhur mezhep imamlarına göre; kadının üzerine kuma getirilmemesi şartı koşularak kıyılan nikah sahihtir (geçerlidir), koşulan şart ise batıldır (geçersizdir). Bu mezhepler, Allah Teala’nın kocaya mübah kılmış olduğu bir hakkın iptal edilmesi şartını geçersiz kabul etmişlerdir. Dolayısıyla her ne kadar kocanın verdiği sözde durması uhrevi sorumluluk açısından gerekli olsa da sözünde durmayıp ikinci bir evlilik yapması durumunda bu evlilik hukuken geçerli olacak ve ilk eşinin nikahını fesh etme yetkisi olmayacaktır.

Erkeklerin dörde kadar kadın ile evlenmesinin caiz olduğuna inanmak imanın gereğidir. Ancak, birden fazla evlenmeyi düşünen erkek, eşler arasında davranış, geceleme, adalet, giyim, ihtiyaçları giderme ve diğer konularda aralarında hiç bir fark gözetmeyeceği konusunda kesin kararlı ise ve ikinci bir evliliğe ihtiyaç hissediyorsa evlenmesi caizdir. Aksi durumda ise nikahın geçerliliğine mani olmasa bile adaleti tesis etmediği için günaha girmiş olur. Eğer bu şartlara riayet etmezse haram işlemiş ve kul hakkına tecavüz etmiş olur.

Allah, Kur’an-ı Kerim’de birden fazla evliliğe müsaade etmiştir.(Nisa, 4/3) Ancak adaletli olunamayacak durumlarda tek evliliğin yapılmasını istemiştir. Bu nedenle gerekli olmadıkça birden fazla evliliğin doğru olmadığını rahatlıkla söyleyebiliriz. Çünkü birden fazla evlilik durumunda eşit davranmanın nerdeyse imkansız olduğunu, en azından çok zor olduğunu da yine Kuran’ın ifadesinden anlamaktayız. (Nisa, 4/129)

Peygamber Efendimiz (s.a.s.) birden fazla evlilik konusunda şu önemli ikazı yapmıştır: “İki zevcesi olup da birine tamamen meyledip diğerini ihmal eden kimse, kıyamet gününde, bir yanı felçli olarak gelir.” (İbn-i Mace, Nikah, 47; Mişkâtü’l-mesabih, 2/196)

Bununla beraber ikinci bir evliliğin kendisi için zorunlu olduğunu düşünen birisinin de şahitler yanında nikah kıyabileceğini ve akrabalarına haber vermesinin farz olmadığını, eşinden izin almasının da zorunlu olmamakla birlikte, müstehap olduğunu söyleyebiliriz.