Aşağıda sayılanlar çoğu müçtehitlere göre necis kabul edilen şeylerdir:

a) Meyte (murdar hayvan, dinî usule uygun biçimde boğazlanmamış ölü hayvan eti). Etinin yenmesi helâl olan veya olmayan, akıcı kanı olan kara hayvanlarından dinî usule göre boğazlanmadan ölenlerin ve bu hükümde olanların etleri necistir.

b) Kan, irin ve canlı iken koparılan parça. Şehidin üzerindeki kan dışında insandan ve kara hayvanlarından canlı veya ölü iken akan kan necistir.

c) Domuz eti. Dinî usule uygun olarak boğazlanmış olsa bile domuz eti ve diğer parçaları necistir.

d) Sarhoş edici içkiler. Şarap vb. içkiler fakihlerin büyük çoğunluğuna göre necistir.

e) İnsanın idrarı, dışkısı, mezisi, vedîsi ve kusmuğu. Şâfiî ve Hanbelî mezheplerinde konuyla ilgili bir hadise dayanılarak (Buhârî, “Vuḍûʾ”, 59; Ebû Dâvûd, “Ṭahâret”, 135) başka gıda almayan erkek süt çocuğunun idrarının üzerine su serpmekle temizlenmiş olacağına hükmedilmiştir. Hanefîler’e göre kusmuk ağız dolusu olmadıkça necis sayılmaz.

f) Etinin yenmesi helâl olmayan hayvanların idrarı ve dışkısı. Hanefî ve Mâlikî mezheplerine göre -domuz hariç- eti yenmeyen hayvanın dinî usullere göre boğazlanması halinde eti temiz sayılır.

Küf ise necis değildir namaza engel olmaz ama sağlığa zararlıdır, yenmesi caiz olmaz. Keza et kokup kurtlanmakla necis olmaz, namaza mani değildir. Yani küflü bir yiyecek, eşya vb. bedenimize veya elbisemize temas etmesi ile necis olmaz. Fakat küflü yiyecekler yenildiği zaman sağlık açısından sorun olacak ise yenmesi caiz olmaz.