Edâ ehliyetine sahip, ergen, aklı başında olan kişilerin tasarrufları geçerli olduğundan, ne dediğini bilecek derecedeki öfke hâlinde yapılan boşamalar geçerlidir. Ancak şuurunu kaybedip ne dediğini ve ne yaptığını bilemeyecek derecede cinnet geçiren, yani akli dengesini kaybeden kimsenin boşaması geçerli değildir. (İbn Âbidîn, Reddü’l-Muhtâr, Kitâbu’t-talâk, ehlu’t-talâk; c. 3, s. 230) Ne dediği ve ne yaptığını bilmemenin ölçüsü ise cinnet hâli geçtikten sonra kişinin o hâldeki tasarruflarını hatırlamamasıdır. Nitekim Peygamber Efendimiz (s.a.s.) akli melekenin kapalı kalması anında yapılan boşamaların geçerli olmayacağını bildirmiştir. (Ebû Dâvud, Kitâbu’t-talâk, bâb fi’t-talâki fî ğalatın 1, h. no: 2193)

Talâk tasarrufunda bulunacak kişinin aklî dengesinin yerinde olması gerekir; akıl hastalığı, bunaklık (ateh), cinnet gibi sebeplerle aklî dengesini kaybeden kimsenin talâkı geçerli değildir. Aklı ve şuuru yerinde, ne söylediğinin farkında olan kişinin öfkeyle söylediği talâk sözü ittifakla geçerli, öfke halinde akıl ve şuurunu tamamen kaybeden kişinin talâkı ittifakla geçersizdir. Aklı ve şuuru tamamen yok olmamakla birlikte aşırı öfkeden dolayı kendisinden hezeyan türü sözler ve davranışlar sâdır olan kimsenin talâkının geçerli sayılıp sayılmadığı tartışılmıştır. Fakihlerin çoğunluğuna göre bu durumdaki kişinin talâkı geçerlidir. (Buhûtî, V, 235; Muhammed b. Ahmed ed-Desûkī, II, 266; İbn Âbidîn, III, 243-244; Abdülhamîd eş-Şirvânî, VIII, 32)