Bir hadîs-i şerîfte Peygamber Efendimiz (s.a.v) şöyle buyurdular: “Bir kimse kardeşinin haysiyetine yahut malına haksız olarak taarruz etmişse, iltimas olarak verilebilecek altın ve gümüşün bulunmadığı (kıyamet) gününden önce helâlleşsin. Aksi hâlde, yaptığı haksızlık nisbetinde onun iyi amellerinden alınıp hak sahibine verilir. İyiliği yoksa hak sahibinin günahından alınıp haksızlık eden adama yüklenir.” (Buhâri, Kitâbu’l-mezâlim, 10; bâbu men kânet lehû mazlimetun, h. no: 3449) Kesin bilgi veya zannı galip (büyük ölçüde kanaat) ile hakka girildiği biliniyor ise bu hak sahibine ödenmelidir. Şayet ödenmesi gereken miktar para değer kaybına uğramış ise enflasyon oranında bu miktar telafi edilmelidir. Helâllik isterken söylenecek sözler, hak sahibi ile olan beşeri münasebetlere ciddi zarar verecek ve tehlikeli bir boyuta ulaşacak ise, işin detayını anlatmadan maddi olmayan haklardan helâllik dilenir ve helâl ederse kesin olmamakla birlikte Allâh’tan af umulur. Şayet detaylı anlatmak beşeri münasebetlere ciddi bir zarar vermeyecekse, anlatmak gereklidir. Burada zamana ve duruma göre hareket etmelidir. Şayet kişinin maddî zararı varsa, mümkünse bunu söyleyip, maddî zararını ödeyerek helâllik dilemelidir. Şayet söylemek mümkün değilse, bir şekilde bu ödemeyi ona ulaştırmak gerekir.