İbn Kesîr, devlet başkanının nasıl tayin edileceği hususundaki ihtilafları dile getirerek Hulefâ-i Râşidîn üzerinden bunları şöyle örneklendirir: “Ehl-i Sünnet âlimlerinden bir grubun Hz. Ebûbekir (r.a.) hakkında dedikleri gibi devlet başkanlığı ancak halk ile tayin edilir. Veya yine Ehl-i Sünnet’ten diğer bir grubun dediği gibi devlet başkanına yapılan ima (işaret) ile seçilir. Veya Hz. Ebûbekir’in (r.a.) Hz. Ömer’i (r.a.) tayini gibi mevcut halifenin kendisinden sonra birini tayin etmesiyle olur. Veya Hz. Ömer’in (r.a.) yaptığı gibi mevcut halife tercihi salih insanlardan oluşan bir şûrâ heyetine bırakır. Veya Ehl-i hall ve’l-akd’in, birine beyʻat etmek üzere icma etmesi veya içlerinden birinin beyʻat etmesiyle olur. Cumhura göre buna itibar edilir. İmamu’l-Harameyn bununla ilgili icma olduğunu söyler. En iyisini Allah bilir. Veya bir kişinin insanları zorla itaat altına almasıyla olur. Ayrılık ve ihtilafa yol açmamak için ona itaat edilir. Şâfiî bu şekilde ifade etmiştir.” (İbn Kesîr, Tefsîr, I, 221)