Kullanımı haram olan, yasak olan bir şeyin alışverişi de haramdır. Küfrü desteklediği, kafire yardım ettiği, zulmün yanında olduğu aşikar olan bir marka varsa bunların ürünlerini kullanmak doğru olmadığı gibi bu ürünleri satmak da doğru değildir. Bu boykot bize hassasiyetlerimizi canlı tutma fırsatı veriyor. Müslümanların dünyadaki duruşunu sergilemeli ve Müslümana yakışan hareketleri yapmalıdır. Bir Müslüman kendisinin tüketmemesi gereken ürünleri piyasada talep var diye piyasaya süremez, sürmemelidir. Yine Müslüman bir tekstilci çoluk-çocuğuna giydiremeyeceği kıyafetleri gençler bunu istiyor, bunu talep ediyorlar diye piyasaya süremez, böyle bir gündem oluşturamaz.

Bugün maalesef bakıyoruz ki sanki ticaret için her şey mubah. Tüccara göre paranın dini olmaz, paranın rengi olmaz, para kazanmak için her şey yapılabilir. Halbuki parayı kazanma yollarımızın helal olması gerektiği gibi onu kullandığımız yerlerin de helal olması lazım gelir. Eğer Müslümanlar bir yerde toplanmışlar, memleketin, İslam’ın âli menfaatleri için ekonomik bir ambargo uyguluyorlarsa, birtakım ürünlere karşı insanların bu ürünleri tüketmemesi noktasında bir fikir birliğine gitmişlerse marketler, şunlar bunlar da kalkıp “bizim anlaşmalarımız var, biz bunlara katılmayız, ticaretimize bakarız, ticaretin rengi, imanı olmaz” diye bir söylemin içine giremezler. Aksine ticaret de bir iman işidir, dolayısıyla İslam düşmanları ile ticarete devam eden tüccardan alışveriş yapmamak da imanın gereğidir. Müslümanlar, İslam’ı her duruşlarıyla temsil etmek zorundadırlar ve ticaret erbabı da buna uymak zorundadır.