Devlet belli bir oranın üzerinde engelli olan vatandaşların ihtiyaçlarını giderebilme ve onların yaşamını kolaylaştırabilme adına belli ürün, hizmet ve yükümlülüklerin satın alınmasında ya da istifadesinde indirimler yaparak kolaylık sağlamaktadır. Araçlardan alınan vergide indirim yapılması engelli vatandaşlara sağlanan kolaylıklardandır. Bunun gibi haklar ve kolaylıklar, sadece engelli vatandaşların hakkı olmakla birlikte devlet bu haklardan başkalarının faydalanmasına da izin vermemektedir. İhtiyaç halinde, kanunen böyle bir hakka sahip olunduğu onaylandığı takdirde bu haktan faydalanmakta bir sakınca olmaz. Bu konuda gerekli mevzuat ne ise ona göre hareket etmek gerekir. Yetkili makamlar tarafından belirlenen kriterlere uygun olunduğu takdirde bu haklardan meşru ölçüde faydalanılabilir. Kanunen konuyla ilgili mevzuattaki şartlara elverişli olmayan veya kendisi elverişli olup bu haktan elverişli olmayan başkalarını faydalandırmak caiz olmaz.

Ayrıca İslami düzende devletin halktan vergi alması hükmünde iki farklı görüş vardır ve her iki görüşe göre de vergiden muafiyetten faydalanmakta herhangi bir sakınca yoktur.

1) Vergi almayı câiz görmeyen âlimler şu sebeplere dayanır:

a) Müslümanın servetinde zekâttan başka bir hak yoktur.
b) Mülkiyetin dokunulmazlığı prensibi vardır.
c) Vergiyi yasaklayan hadîsler vardır.

2) Devletin gerektiğinde halktan vergi alabileceğini söyleyenler ise, meşruiyet için bazı şartların gerçekleşmesini zarûrî görmüşlerdir ki o şartlar şunlardır:

a) İsrafsız işletilen devlet maliyesinin vergiye ihtiyacı bulunacak, başka bir kaynaktan bu ihtiyacı gidermek mümkün olmayacaktır.
b) Vergi yükü vatandaşlara adaletle dağıtılacak, vergi ihtiyaç fazlası maldan ve gelirden âdil ölçüler içinde alınacaktır.
c) Toplanan vergi gelirleri, İslâm’ın meşru gördüğü, cevaz verdiği amme menfaatlerine ve hizmetlerine sarf edilecektir.
d) Verginin konması, toplanması ve sarfına ait esaslar ve kaideler usûlüne uygun ve ehline danışma yoluyla tespit edilecektir.