İhtilam olan kişinin kıyafetine necaset bulaşmayıp temiz olduğu takdirde onları tekrar giymesinde hiçbir bir sakınca yoktur. Ayrıca velev ki meni elbiseye bulaşıp kurumuş olsa da zaruret halinde giyilebilir ancak namaz kılınamaz. Bu elbise ile namaz kılmaya gelince, elbiseye veya bedene değen kısmı dirhem miktarından fazla olduğu takdirde namaza mani olur, dirhem miktarını geçmeyecek kadar az ise namaza mani olmaz. Aynı şekilde cünüp iken giyilen elbise ile namaz kılınabilir. İbn Ömer’in (r.a) anlattığına göre, cünüpken içinde terlediği elbise sırtında olduğu halde namaz kılardı.”^[1] İbn Ömer (r.a) burada cünüp kimsenin madden temiz olduğunu ifade etmektedir.

Şayet çarşafa veya yorgana meni gibi herhangi bir pislik bulaşmışsa onu temizlemek gerekir. Bunun için bütün çarşafı veya battaniyeyi yıkamak gerekmez. Bulaşan kısım kurumuşsa ovmak veya kazımak, ıslak ise yıkamak yeterlidir, başka bir işleme gerek yoktur. Konuyla ilgili hadiste Hz. Aişe ”radıyallahu anha” şöyle anlatıyor:

“Ben Rasûlullah’ın ”aleyhissalâtu vesselâm” elbisesine bulaşan meniyi yıkıyordum. O, elbisesinde ıslak kısım (kurumamış) olduğu halde namaza giderdi.”^[2]

Yahya b. Abdurrahman İbn Hatıb’ın anlattığına göre, Hz. Ömer ile ”radıyallahu anh” -içerisinde Amr İbnu’l-As’ın da ”radıyallahu anh” bulunduğu bir cemaatle birlikte umre yapmıştı sefer esnasında su kaynaklarından birine yakın olan bir yolda Hz. Ömer, sabaha doğru mola verdi. (Herkes gibi kendisi de yattı, bu esnada) ihtilam oldu. Sabah olunca kafilede, (yıkanması için yeterli) su bulunamadı. Hayvanına binip (yakınındaki) suya kadar geldi. Derhal bu ihtilamdan kalan meni bulaşığını yıkamaya başladı, derken ortalık ağardı. Amr İbnu’l-Âs, Hz. Ömer’e: “Sabah oldu, yanımızda temiz elbise var, şu elbiseni (yıkamayı) bırak, bilahare yıkanır” dedi. Ancak Hz. Ömer kendisine:

“İbnu’l-Âs, hayret doğrusu! Yani sen elbise buldun diye herkes elbise mi bulacak? Allah’a yemin olsun ben senin söylediğini yapsam bu bir sünnet olur. Hayır, ben gördüğüm (meniyi) yıkarım ve görmediğime de su çilerim!”^[3] dedi.

 

---

Kaynakça:

[1] Muvatta, Taharet, 87 (1, 52)
[2] Buhari, Vudû’ 64, 65; Müslim, Taharet 108, (289); Ebu Davud, Taharet 136; Tirmizi, Taharet 85, 86; Nesai, Taharet 187, 188
[3] Muvatta, Tahâret 83