Dask, tarım afet sigortası, kasko, hayat sigortası, tamamlayıcı özel sağlık sigortası ve sırf emekli olmak için çalışmadan yapılan sigortalar gibi kanunen zorunlu olmayan tüm sigorta çeşitleri caiz görülmemektedir. Zira bu tür sigortaların bazısı sosyal yardımlaşma esasına dayanmayan, bazısı zorunlu olmayan, bazısı da kâr amaçlı kurulan ticari sistemlerdir. Nitekim Dünya İslâm Âlimleri Birliği’nin zorunlu olmayan sigortalar hakkında ittifaka yakın şekilde aldığı karar şöyledir;

1. Sigorta şirketine yapılan ödemede aşırı aldanma vardır. Çünkü bir takım şartlar oluşmadığında, kumarda olduğu gibi yatırılan paralar boşa gidebilecektir.

2. Sigortada faiz meselesi de vardır, ödenen para sonra aynen geri verilse, karşılıklı meydana gelen para takasındaki vade sebebiyle vade fâizi vardır, fazlasıyla geri ödendiği takdirde de fazlalık fâizi vardır.

3. “Meşrû sebep olmaksızın birbirinizin malını almayınız.”^[1] meâlindeki âyete de zıddır. Musibete uğrama, hasta olma vb. ihtimali bir meşrû sebep olmaz. Vehimle bir kişi bir başkasının parasını alma hakkına sahip olamaz. Ayrıca sigorta haksız tazmindir. Sigorta akdi, güvence gibi objektif olmayan bir şeyin satışıdır. İslâm’ın yasakladığı bu unsurları taşıyan sigortanın da haram olması gerekir. Buna göre, sigortacının prim, sigortalının da tazminat alması caiz değildir. Ancak kanunen zorunlu olan sigortalar yetkili makamlarca mecbur kılınması sebebiyle zarurete binaen caiz görülmektedir.

Kaynakça:

[1] Bakara, 188