Bu mevzu hususi olarak zekât, fitre ve benzeri mali ibadetler ile bağlantılı olmayıp genel manada vekalet ve emanet başlığı altında incelenmelidir. O hâlde vekalet ve emanet bahsinde zikredilen hükümler bu mevzuya da cevap olacaktır. Mevsuatul’Kuveytiyye nin İbni Âbidinden naklettiğine göre; altın ve gümüş paralar; “alışverişlerde olduğu gibi” mehir, nezir ve teslimden önce vekalette taayyün etmez. Emanet, hibe, sadaka, şirket, mudarebe, gasp ve teslimden sonra vekalette taayyün eder. İtibari para olan nakitlerin durumu farklı değerlendirmeye tabi olsa da vekalet yoluyla teslim edilen zekat parası vekilde emanettir ve bizzat onun fakire verilmesi asıldır. Aksi davranışlar suistimalllere açık olup emanete karşı gerekli titizliği göstermemek olur. Ayrıca bir başkasına ulaştırması için kendisine zekat parası emanet verilen kişi, emanet verenin vekili konumundadır. Bu durumda vekil olan bu kişi yetkisi olmadığı halde emanet olarak aldığı malı bir başkasına verecek olsa yetkisinin dışına çıkmış ve o malı ödeme hususunda emanet veren kişiye karşı sorumlu olmuş olur. Aynı şekilde kendisine emanet edilen zekat parasını kullanması da vekalet yetkisinin dışına çıkması demektir. Bu nedenle vekalet gereği dışında farklı bir tasarruf yapmak istediği takdirde sahibinden izin alması gerekir.