İnsanlarda kendi bildiklerinden daha fazlasını bilme, kontrol edebildiklerinden daha fazlasını kontrol etmeye çalışma, hayatın getirdiği belirsizliklere karşı kendini sağlama alma eğilimleri vardır. Ayrıca insanlar kararsız kaldıkları durumlarda o konu hakkında bilgi toplama, istişare etme gibi yollardan çok fal bakma, zar atma gibi yollara daha çok eğilim duyarlar. Özellikle hayata dair rasyonel kabiliyetleri pek gelişmemiş, kendini değiştirme iradesi zayıf kalmış, belirli imkanlardan da yoksun olan insanlarda bu eğilimler daha fazla görülür. Eski çağlardan beri insanlar yüz hatlarından ve el çizgilerinden karakter ve kadere dair bazı sonuçlar çıkarmaya çalışmışlardır. Bu tip çalışmalar geleceğe, gayba dair çalışmalardır ve bir cins falcılıktır. İslam’da ise falcılık toptan yasaklanmıştır. El çizgileri ile bir mesleğe yatkınlık, evlenme yaşı gibi konular arasında bir sebep sonuç ilişkisi veya bir korelasyon da yoktur. Bu konudaki hadis-i şerif açıktır: “Her kim bir arrâfa veya kâhine gider de onun söylediklerini tasdik ederse bana indirileni inkâr etmiş olur.” (Ahmed Bin Hanbel, Müsned, II, 429) Kâhin, gelecekten haber verdiğini iddia eden şarlatanların ortak adıdır. Arraf ise daha çok kayıp malların yerlerini söylediği iddia eden kişilere verilen bir sıfattır. Sonuç olarak; el çizgilerinden hareketle karakter yorumu yapmak caiz olmadığı gibi, geleceğe yönelik gaybi konulardan haber vermek de asla caiz değildir.