Şayet boşanan eşlerin çocukları yoksa ve boşanmış olan kadın iddetini koca evinde beklerse, iddet süresince geçimi kocaya aittir. Kadının iddeti bittikten sonra yada iddeti koca evinde beklememesi durumunda; resmi makamlarca belirlenen herhangi bir nafakayı hak etmez, aldığı taktirde eşinin hakkına girmiş olur. Şayet boşanan kadının çocuğu varsa; erkek çocuk yedi yaşına kadar, kız çocuk dokuz yaşına kadar annesiyle kalır. Bu, anne için bir haktır ve buna “hidâne” denir, bu yaştan sonra ise baba velayeti devralır. Anneyle olan çocukların nafakası babaya ait olduğuna göre, çocukların masrafını baba karşılamak zorundadır. Ayrıca bir kısım Hanefî fakihleri, hidâneyi üstlenen kadının ihtiyaç halinde hidâne (bakım) ücreti alması ve haklı bir gerekçeyle ayrı ev tutması halinde bu meskenin ücretinin ödenmesini de talep edebileceği görüşündedir.

Dul kadına devlet tarafından verilen aylığa gelince; ihtiyaç halinde, kanunen böyle bir hakka sahip olunduğu onaylandığı takdirde bu haktan faydalanmakta bir sakınca olmaz. Bu konuda gerekli mevzuat ne ise ona göre hareket etmek gerekir. Yetkili makamlar tarafından belirlenen kriterlere uygun olunduğu takdirde bu haklardan meşru ölçüde faydalanılabilir. Kanunen konuyla ilgili mevzuattaki şartlara elverişli olmayanların faydalanması veya kendisi elverişli olup bu haktan elverişli olmayan başkalarını faydalandırmak caiz olmaz. Sonuç itibarıyla; dinen kadının hakkı olan ödemeler kadına yapıldığı için bu ödemelerde tasarruf hakkı da kendisine aittir. Ailesi tarafından bu ödemeye el konulması ve hak sahibinin rızası olmadan kullanılması caiz değildir.