Özellikle konuşma engellilerin ezberinde Kur’an-ı Kerim olsa bile Kur’an kırâatini edâ etmeye imkânları olmayacağından o kişilerden kırâat rüknü sakıt olur ve onlar namazın diğer erkânını edâ ederek ibadetlerini tamamlar. Ancak bu konumdaki kişiler kıyam esnasında zihin dünyasında kırâat tasavvuru veya zikirle vaktini değerlendirebilir. Đşitme engellilere gelince onlarda cemaat halinde iken cemaatin yaptıklarını yaparlar, işitme engeli olduğunda doğal olarak konuşma engeli olması da söz konusudur. Bunun için de işitme engelliler konuşma engellilerle benzer konumda mütalaa edilirler. Dilsiz bir kimse namaza başlarken kalben niyet eder.

Namazın farzlarından olan kıraat yani Kur’an okuma dilsize farz değildir. Dilsiz kişi kıraat yapmaksızın namazını eda eder. Bir şey okumaksızın bir müddet kıyam yapar, mümkünse kalben okur. Rükûa ve secdeye gider buralardadi tesbih miktarı bekler, mümkünse kalben okur. İlk ve son oturuşu yapar, bu oturuşlarda tahiyyat ve diğer duaları okuma miktarı bekler, mümkünse kalben okur. Selam için de sadece başını çevirmesi kâfi gelir, mümkünse selamı kalbinden söyler. Dolayısıyla akıllı ve buluğa ermiş bir Müslüman dilsiz de olsa ondan namaz düşmez. Sadece namazın kıraati ve diğer okumaları düşer. Namaz dışında da hatim, dua ve zikirleri kalben yapabilir ve bu ondan kabul edilir zira kulluk vazifeleri takat nispetindedir. (Raddu’l-Muhtar, II, 181; el-Fetâvâ’l-Hindiyye, I, 76)