Devlet veya özel sektörün işçileriyle karşılıklı rıza çerçevesinde yapmış oldukları nema anlaşması caiz değildir. Bu şekilde yapılan bir anlaşma maaşlardan yapılan kesintinin faizi ile birlikte geri dönüşü anlamına gelmektedir. Bu kesintinin mubah ticaretler yapan şirketlerde çalıştırılması neticesinde elde edilen kardan olduğu iddiası da doğru değildir. Zira bir taraftan sermaye diğer taraftan emek şeklinde kurulan ortaklığın adı mudarebe ortaklığıdır. Bu ortaklığa konu olan ise alım-satım yoluyla ticaret yaparak ortaya çıkan kârın taraflar arasında anlaştıkları yüzdelik üzerinden paylaşımıdır. Lakin nema anlaşması yapan sistemlerin sözleşmesinde sermayenin üzerinden yüzdelik verilmesi maddesi bulunmaktadır. Bu ise anapara üzerinden konuşulan yüzdelik olduğu için, alınan paraya mukabil fâizi ile geri dönüşü demektir. Hâlbuki doğrusu; yapılan ticaret sonucunda ortaya çıkan kârın yüzdesinden dağılıma gitmektir.

Ayrıca bu para, bazı şirketlerde kredi finansmanı ve fâize yatırma gibi araçlarla değerlendirilebilmektedir. Zira bu sistemlerin fâiz yada helâl haram konusunda bir kırmızı çizgisi yoktur. Bu sebeple karşılıklı anlaşma neticesinde yapılan kesintilere mukabil yapılacak olan nema ödemesi caiz değildir. Bu sisteme dahil olanların sistemden çıkmaları gerekir ve bunun neticesinde de ana paralarını geri alırlar. Şayet maaş kesintisi devlette olduğu gibi işçinin rızası dışında gerçekleşiyor ise; çalışanların onayları alınmadan bir nevi gasp yoluyla maaşlarından kesilen miktarı, daha sonra şirketin yaptığı ödemeden paranın değer kaybıyla birlikte geri alabilirler. Geri kalan fâizli kazanç kısmı ise yoksullara verilir. Ayrıca, fâiz kısmı hariç hesaptaki paranın, yani enflasyon farkıyla birlikte alınacak olan anaparanın kırkta birini de zekat olarak vermek gerekir. Kâr payı olarak ifâde edilen fâiz kısmı ise, haram kazanç olması sebebiyle zekatı yoktur, ancak kendisi kullanamaz sevap beklemeden fakirlere ve hayır kurumlarına vermesi gerekir.