Gardiyanlık mesleği, potansiyel olarak hem müspet hem de menfi yönleri olan bir meslektir. Eğer bu meslek, adalet, dürüstlük, insan haklarına saygı ve kamu hizmeti bilinciyle icra edilirse, İslam’ın temel ilkelerine aykırı bir durum teşkil etmez. Ancak zulüm, işkence, mahremiyetin keyfi ihlali veya ahlaki değerlere aykırı davranışların söz konusu olduğu durumlarda, bu mesleği icra etmek dinen sakıncalıdır. Bu nedenle, gardiyanlık yapmayı düşünen veya bu mesleği icra eden Müslümanların, görevlerini İslam’ın adalet ve ahlak ilkelerine uygun bir şekilde yerine getirmeye özen göstermeleri, olası olumsuzluklardan kaçınmaları ve bu konuda bilgi sahibi alimlerden rehberlik almaları önemlidir. İslam dini, toplumun düzeni ve huzuru için yapılan kamu hizmetlerini teşvik eder. Kur’an-ı Kerim’de adaletle hükmetmek ve emanetleri ehline vermek emredilir. (Nisa Suresi, 58)

Gardiyanlık da devletin adalet sisteminin bir parçası olarak, suçluların ıslahı ve toplumun korunması gibi önemli bir kamu hizmetini yerine getirebilir. Bu durum, İslam’ın “kötülüğü engellemek” (nehy-i anil münker) prensibiyle de örtüşür. Eğer gardiyanlar görevlerini yerine getirirken insan haklarına saygılı davranır, mahkumlara adil ve insani muamelede bulunursa, bu mesleğin caiz olduğu söylenebilir. Ancak Kur’an ve Sünnette zulüm ve her türlü kötü muamele kesin bir dille yasaklanmıştır. (Bakara Suresi, 191; Nisa Suresi, 135) Eğer gardiyanlık görevi, mahkumlara yönelik zulüm, işkence veya insanlık dışı muameleleri içeriyorsa, bu durum İslam’ın temel ilkelerine aykırıdır ve bu tür uygulamaların olduğu bir ortamda çalışmak caiz olmaz. Dolayısıyla cezaevlerindeki uygulamalar İslam’ın adalet ve insan hakları ilkeleriyle bağdaşmıyorsa ve bu durum düzeltilemiyorsa, bu durumda bu tür bir sistemin parçası olmak caiz görülmez.