Kur’ân-ı Kerim için abdestli olmak farz iken fıkıh, hadis ve akaid kitaplarını alıp okumak için, onlara hürmeten abdestli olmak mendubdur. Kur’an’ın tercümesi ve tefsirine abdestsiz, cünüp, hayız, nifas halde dokunma hakkında Hanefi kitaplarında haramlığı mekruhluğu ve cevazına yönelik üç ayrı görüşe rastlanmaktadır. Tahtavi tefsir kitaplarındaki sadece ayetlere dokunmanın caiz olmadığı fakat diğer kısımlarına el sürülebileceği şeklinde fetva verse de, Dürer’de geçen ifade de, Mecmau’l Fetâvâ sahibinin ve diğerlerinin görüşü üzere; tefsir kitaplarına abdestsiz olarak dokunmaya izin verilmezken diğer şer’i kitaplara dokunmaya izin verilmiştir. Tefsirin kitabının çoğu kısmı ayet olup tefsir kısmı az ise tutmak caiz olmaz, aksi halde caiz olur diyen de olmuştur. Nitekim İmameyn bu tür şer’i kitaplara dokunmanın mekruh olduğunu savunurken, İmam Ebu Hanife cevazına yönelik fetva vermiştir. Burada da esah olan görüş Ebu Hanife’nin görüşüdür. (İbrahim Halebî. Halebî-i Sağîr, s.40)

Hanefî mezhebinin büyük âlimlerinden İmamı Serahsî bir gece ilmi çalışma yapmakla meşguldü. Fakat karın ağrısından dolayı sık sık tuvalete çıkmak mecburiyetinde kalmıştı. Kitabının dersini tekrar ederken abdestsiz olarak dokunmak da istemiyordu. Bunun için bir gecede on yedi kere abdest alma durumunda kaldı. (Tahtavi, 1/83) Bu husus, meselenin takva cihetidir. Bazı fıkıh kitaplarında, dinî kitapların abdestsiz olarak ele alınması mekruh sayılmaktaysa da, İmam-ı Âzam’dan rivayet edilen görüşe göre -ki sahih olan budur- mekruh olmadığıdır. Çünkü insan bu kitapları elle tutup okumakla doğrudan Kur’ân’a dokunmuş bulunmamaktadır. Çünkü bu kitaplardaki âyetler esas kitabın muhtevasının az bir kısmını teşkil etmektedir. Dolayısıyla mekruh olmaz ancak okuma esnasında ayet bulunan kısma dokunmamak şarttır.