Mazaret durumlarında evin bir odası mescid edinilebileceği gibi, mahalle cemaatinden ayrı kalmama şartı ile apartman sakinlerinin birbirileri ile olan ilişkilerinin artırılması ve diğer bazı zaruri durumlarda kullanılabilmesi kaydı ile apartmanlarda mescidler açılabilir. Asr-ı saadette bunun örneklerini görmek mümkündür. Enes b. Malik’ten (r.a.) gelen bir rivayete göre Ensardan çok şişman bir kişi vardı (gelip) Rasûlullâh (s.a.s.) ile beraber (mescidde) namaz kılamıyordu. Bu kişi: ‘Ey Allah’ın Rasulü! Ben (gelip) seninle namaz kılamıyorum’ dedi ve Rasûlullâh için yemek hazırlayıp onu çağırdı. Rasûlullâh’a (s.a.s.) bir hasır serdiler ve üzerine su serptiler. Rasûlullâh (s.a.s.) orada iki rekat namaz kıldı. (“Buhari”, “Ezan”, 41; Ebu Davud, “Salat”, 91) Buna göre evin bir bölümü mescid olarak ayrılabilir. Ancak evde edinilen köşe diğer mescidlere benzemez, vakıf değildir ve müllkyeti ev sahibine aittir. Bu hüküm, apartman mescidleri için de geçerlidir. Dolayısıyla mescid haline getirilmiş odalar ve katların, üstündeki daireler ve altındaki daireler mescid hükmünde olmaz. Buna göre, yeni yapılan binalarda veya AVM’lerde alt katın veya üst katın mescid olarak tahsis edilmesinde bir sakınca yoktur. Ancak bu tür mescitlerin altı veya üstü mescid hükmünde olmaz ve buralarda küçük ve büyük abdest bozmak, cima etmek vb. mekruh olmaz. (Ebu İshak eş-Şîrâzî, el-Mühezzeb, 1/447; İbn Kudame, el-Muğni, 4/568; İbni Abidin, 3/370; Fethu’l-kadir, 5/444)